Πρόκειται για την υπ’ αριθμό 3/2019 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, η οποία έκρινε αντισυνταγματικό και αντίθετο προς τις Κοινοτικές Οδηγίες των διατάξεων του άρθρου 4γ’ ν. 4092/2012, τον ποσοτικό περιορισμό ευθύνης του Επικουρικού Κεφαλαίου για σωματικές βλάβες.
Ο περιορισμός του συνολικού ποσού αποζημίωσης του παθόντος σε περίπτωση ανάκλησης της άδειας ασφαλιστικής εταιρείας, σε ορισμένο µόνο ποσοστό της πλήρους αποζημίωσης και µε ανώτατο ποσό 100.000 ευρώ, δεν σκοπεί στον καθορισμό
του δικαιώματος αποζημίωσης του παθόντος στο πλαίσιο της αστικής ευθύνης του ασφαλισμένου ή του περιεχομένου του δικαιώματος αυτού που εμπίπτει κατ’ αρχήν στην αρμοδιότητα των κρατών – μελών, αλλά αντίθετα περιορίζει την κάλυψη που
σύμφωνα µε την κοινοτικές οδηγίες παρέχει η υποχρεωτική ασφάλιση αστικής ευθύνης από ασφαλιστική εταιρεία ή από άλλο φερέγγυο πρόσωπο (Επικουρικό κεφάλαιο) και καταλύει την πρακτική αποτελεσματικότητα των ανωτέρω οδηγιών. Η
ρύθμιση αυτή είναι αντίθετη προς τις αναφερόμενες οδηγίες (72/166/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 24.4.19/2, δ4/5/ΕΟΝ, 2005/14/ΕΚ) και την σκοπούμενη µε αυτές μεταχείριση
των παθόντων. Επιπροσθέτως η ως άνω απόφαση έκρινε ότι η διάταξη του άρθρου 4 του ν 4092/2012 µε τη θέσπιση περιορισμού σε ορισμένο ποσοστό της πλήρους αποζημίωσης και κατά ανώτατο όριο ποσού 100.000 ευρώ, είναι αντίθετη προς την αρχή της αναλογικότητας, διότι μόνη η παρέμβαση αυτή του νομοθέτη δεν είναι πρόσφορη για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού, ήτοι την εξασφάλιση της βιωσιμότητας του Επικουρικού Κεφαλαίου, αλλά ούτε και αναγκαία για την επίτευξη του σκοπού αυτού, αφού θα μπορούσε
να επιτευχθεί το αποτέλεσμα αυτό χωρίς κόστος για τους παθόντες από τροχαία ατυχήματα, όπως µε την υποχρέωση αυτού να εξυγιάνει τα οικονομικά του, µέσω αύξησης
των εσόδων του, του περιορισμού των λειτουργικών του δαπανών, µε την προληπτική επιτήρηση και τον αποτελεσματικό έλεγχο των ασφαλιστικών εταιρειών, καθώς και τη μέριμνα για την ελαχιστοποίηση των οχημάτων που κυκλοφορούν ανασφάλιστα.
Εν προκειμένω, με την έκδοση της υπ’ αριθμό 3/2019 απόφασης της Ολομέλειας του Ανωτάτου Ακυρωτικού µας Δικαστηρίου έλαβε τέλος ο δικαστικός αγώνας που ξεκίνησε μετά την έκδοση του Ν.4092/2012, που μεταξύ των άλλων προέβλεπε και τον ποσοτικό περιορισμό της ευθύνης του Επικουρικού κεφαλαίου για σωματικές βλάβες και όριζε ως ανώτατο όριο αποζημίωσης τα 100.000 ευρώ, κρίνοντας αμετάκλητα και µε σπάνια για τα δικαστικά χρονικά της χώρας µας ως αντισυνταγματική την ρύθμιση αυτή και προς την αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 15 παρ. 1 εφ.δ του Συντάγματος) και ασυμβίβαστη προς τη διάταξη του άρθρου 1 του Πρώτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ αλλά και αντίθετη προς τις Κοινοτικές Οδηγίες. Από την αρχή της εφαρμογής των σχετικών διατάξεων του ανωτέρω νόμου είχαν τονιστεί τα προβλήματα που θα παρουσιάζονταν, κυρίως μέσα από τις στήλες του νομικού περιοδικού “Επιθεώρηση Συγκοινωνιακού Δικαίου”. µε παράθεση σχετικής αρθρογραφίας έγκριτων νομικών, προβλήματα τα οποία ταλάνισαν και ταλαιπώρησαν τους εμπλεκόμενους στις δικαστικές αίθουσες επί μακρόν.
Η υπ’ αριθμό 3/2019 δημοσιεύτηκε στο νομικό περιοδικό “Επιθεώρηση Συγκοινωνιακού Δικαίου” (τεύχος 2ο, Φεβρουάριος-Μάρτιος 2019, σελ. 77).
Διαβάστε την απόφαση εδώ: